Dziecięcych bohaterów filmowych czy też w literaturze jako bohaterów pierwszoplanowych najczęściej widuje się w takich utworach, które bywają stworzone z myślą o najmłodszych widzach.

Nie ma w tym zdaniu nic dziwnego - twórcy najczęściej chcą, aby widzowie i czytelnicy z lekkim sercem identyfikowali się z jego protagonistą, a logicznym zdaje się być, iż dojrzały jegomość prędzej wczuje się w rolę kogoś we własnym wieku, aniżeli we wrażliwość poznającego dopiero rzeczywistość dziecka. Podobnie zdaje się być z dzieciakami - według nich problemy dorosłych najzwyczajniej w świecie nie są interesujące tak, jak przygody ich rówieśników o jednakowo bujnej fantazji.

Oczywiście intrygujących bohaterów dzieci można wyliczać bez końca, każdy, posiadający dojście do książek, radia bądź tv, utworów audiowizualnych, będzie potrafił sam wybrać swoje ukochane dziecięce postaci. Co pokolenie jednak taka wyliczanka będzie miała zupełnie inny wygląd. Dziadkowie wyliczą Stasia i Nelę z „W pustyni i w puszczy” albo chłopca z kreskówki „Zaczarowany ołówek”, młodsi wymienią „Alicję w krainie czarów” lub postaci z baśni Andersena, a dziatwa, które w tych czasach wpatrują się w telewizory, bez wątpienia wymienią postaci całkowicie odmienne, przykładowo Łucję z „Opowieści z Narnii”, postaci z bajek Disneya lub „Atomówki”. Niezależnie od wieku każdy podziwiał swych ukochanych dziecięcych bohaterów raczej w czasach dzieciństwa, a nie przez całe życie.

Niewątpliwie są wyjątki od reguły, a postaci dziecięce ukazują się się pierwszoplanowo w serialach bądź literaturze, dedykowanych w gruncie rzeczy tylko dla dorosłych widzów. Tutaj w charakterze przykładów można wyliczyć choćby Ofelię z „Labiryntu Fauna” albo chłopca ze „Lśnienia”. Maluchy ukazują się w charakterze głównych bohaterów, lecz na przykład w horrorach bądź thrillerach psychologicznych ich zadaniem zdaje się być prędzej wywołanie trwogi oraz troski dorosłych widzów, utożsamienie się z przerażonym opiekunem dziecka, podkreślenie cnotliwości ofiary mocy pozaziemskich, naskakujących na dziecko, bądź także zabójcy porywającego je sprzed nosa matki lub ojca. Stąd dziecko pojawia się jako główny bohater.